podtrzymywać się – podtrzymać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} podtrzymywać jeden drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szli całkiem pijani, podtrzymując się wzajemnie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podtrzymywać — Podtrzymać w kimś ducha, podtrzymać kogoś na duchu zob. duch 9 … Słownik frazeologiczny
podtrzymywać — → podtrzymać … Słownik języka polskiego
podtrzymać — dk I, podtrzymaćam, podtrzymaćasz, podtrzymaćają, podtrzymaćaj, podtrzymaćał, podtrzymaćany podtrzymywać ndk VIIIa, podtrzymaćmuję, podtrzymaćmujesz, podtrzymaćmuj, podtrzymaćywał, podtrzymaćywany 1. «trzymając kogoś lub coś nie dać mu upaść,… … Słownik języka polskiego
palić — ndk VIa, palićlę, palićlisz, pal, palićlił, palićlony 1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, pieczenia itp.; ogrzewać, opalać» Palić ognisko. Palić w piecu, w kuchni, pod kuchnią, pod kotłami. Palić drzewem, węglem … Słownik języka polskiego
podpierać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, podpieraćam, podpieraća, podpieraćają, podpieraćany {{/stl 8}}– podeprzeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vb, podpieraćprę, podpieraćprze, podpieraćprzyj, podparł, podparli, podparty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
utrzymywać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, utrzymywaćmuję, utrzymywaćmuje, utrzymywaćany {{/stl 8}}– utrzymać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, utrzymywaćam, utrzymywaća, utrzymywaćają, utrzymywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
perłowo — 1. pot. Objechać, obsztorcować itp. kogoś na perłowo «zwymyślać kogoś»: Ale on się nie zgodzi, obsztorcuje nas tylko na perłowo. Wiech, Cafe. 2. pot. Zrobić, urządzić itp. kogoś na perłowo «spowodować, że ktoś znalazł się w niekorzystnej… … Słownik frazeologiczny
fikcja — ż I, DCMs. fikcjacji; lm D. fikcjacji (fikcjacyj) «coś urojonego, wymysł, fantazja, pozór, złudzenie» Fikcja małżeństwa, zamożności. Budować, podtrzymywać, stwarzać fikcję. Coś jest fikcją. ∆ Fikcja literacka «swoiste, artystyczne przekształcenie … Słownik języka polskiego
komiliton — m IV, DB. a, Ms. komilitonnie; lm M. komilitonni, DB. ów przestarz. «towarzysz broni; kolega» Partyjni komilitoni. Podtrzymywać więź z komilitonami. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
